ірге
1. Үйдің қабырғасының төменгі жағы. Су үйдің тас іргесінен аса бастаған екен (Кәрменов). 2. ауыс. Жақын жер, таяу маң. Сексеуілден қалаған қорасы да дәл іргеде тұр (Абдрахманов). Ірге басар – күйеу жігіттің ұрын келуінде жеңгелер тарапынан алынатын ырым. Ірге бермеді – ырық бермеді, өз дегенін істеді. Іргесі берік – босағасы мықты, белді. Іргесін аулақ салды – жоламады, араласпады, қатыспады. Іргесін ашып алды – ашықтан-ашық бөлектенді, бөлінді. Ірге көтерді – ұйымдастырылды, тұрғызылды. Іргесі сөгілді – бірлігі кетті, жойылды. Ірге тепті – тұрақтап қалды, орналасты, орнықты. Ірге алдырмады – шебін бұздырмады, нық тұрды. Ірге аударды – отырған жерінен басқа қонысқа көшті, мекенін ауыстырды