абырой
1. Ар, ұят. 2. Атақ, дәреже, бедел. Еңбек-ерге абырой, елге мақтан (Мақал). Абырой алды [тапты, әперді, әкелді, берді] – құрметке бөленді, беделге ие болды. Абыройға бөленді – даңқы артты, атын шығарды. Абыройдан айрылды – елге сүйкімі кетті. Абыройын [айрандай] төкті – ар-ұяттан жұрдай болды. Абыройы артты [асты] – атағы елге жайылды, беделі өсті. Абыройы ашылды – тәні көрініп, ұятқа қалды. Абыройын алды [кетірді] – беделін түсірді, қадірін кетірді. Абыройын аяққа басты – масқара етті, қорлады. Абыройын жапты – намысын қорғады, ұятқа қалдырмады. Абыройы түсті [кетті, жойылды] – қадір-қасиетінен айрылды, бағасы түсті