айна
1. Бір беті шағылдырушы қабатпен қапталған шыны немесе металл дене. Айнаға қарады. 2. ауыс. Жарқын бейне, көрініс. Есеп-шаруашылық айнасы (Ақтаев). Айнаға түсті сөйл. – рентгеннен өтті. Айна көз – жарқыраған мөлдір көз. Айна көл [бұлақ] – жарқырап жатқан мөлдір тұнық су. Айна қатесіз – а) тұпа-тура, дәл, нағыз ; ә) аузынан түскендей, сойып қаптап қойғандай. Айна таз – жалтыр таз