айту
1. Сөзбен ой-пікірін білдіру, сөз сөйлеу. Әзіл айтты. 2. Арнау, бағыштау. Жолына қой айтып сойды. Айта қаларлықтай – естен кетпейтіндей, елеулі. Айтары жоқ [айтуға келмейді] – несін айтасың; керемет, ғажайып. Айтқанға көнгіш, айдағанға жүргіш – жуас, момын, момақан. Айтқандай-ақ екен – мақтаса мақтағандай; жақсы, тәуір. Айтқан жерден шықты – ойлағандай болды. Айтқаннан шықпады – есті, ақылды. Айтқаны айдай келеді – айтқан сөзі бұлжымайды, дәл келеді. Айтқаным айтқан – алған бетімнен қайтпаймын д. м. Айтқанына көніп, айдауына жүрді- не айтса соны істеді, тыңдады. Айтқанын екі етпеді – мүлтіксіз орындады, бұлжытпады. Айтқаның келсін! (алғ.) – аузыңа май, дегенің болсын. Айтқаны өтіп, атқаны жетіп тұр – билігі жүріп тұр, ойлағаны болып тұр. Айтқызбай-ақ біледі – сезімтал, сезгіш. Айтпады деме – есіңде болсын, ескертпеді деме. Айтса айтқандай – мақтаса мақтарлықтай. Айтсам, аузыма қара қан толсын (қарғ. ) – үзілді-кесілді сендіру, тану кезінде айтылады. Айтуға аузы бармайды – именді, қысылды, қатты ұялды. Айтуға тіл жетпейді – сөзбен жеткізе алмады. Айтудай-ақ айтты – құдайдың зарын қылды, ескертудей-ақ ескертті. Айтып-айтпай не керек [немене–] несін айтасың, айтты не, айтпады не. Айтып салды – қаймықпай сөйледі