айып
1. көне. Қылмыс жасап, жазалы болғандығы үшін заттай төленетін ақы. Айып төледі. 2. Кінә, жазық, әбестік. Адамның айыбы адасқаны емес, адасқанын мойындамау (Есенберлин). 3. Мін, кемшілік, жетімсіздік. Бар айыбы – ағашы аз, көшелері тар (Шашкин). Айып доп (спорт) – Тәртіп бұзғандығы үшін қарсыласының қақпасына қарай ұрылатын доп. Айыбын бетіне басты – кемшілігін көзіне айтты. Айыбын жуды – күнәсын ақтады, өтеді. Айыпқа бұйырма [айып етпе] – сөге жамандама, кешір. Айып тақты – кіналады, жазғырды