айыру
1. Бір бүтін нәрсені екіге бөлу, жару. Ол ағашты екіге айырып тастады. 2. Киімді, қағазды қалаған жерінен ұстап жырту. Ол белдемшесін қақ айырды да, жаралы аяғын орады. 3. Түрлі тәсілдер арқылы бір заттың бойынан басқадай бір затты бөліп шығару, алу. Құрамынан мысты айырып алды. 4. Адамдар арасындағы қарым-қатынастың бұзылуы. Сүйреңдеген қызыл тіл-сүйгеніңнен айырады (Мақал). 5. Бөліп жіберу, ажырату. Жолдасты жол айырады (Мақал). 6. Құр қалдыру, бермей қою. Анасынан баласын айырсақ, жанына жара салғанымыз. 7. Ара түсіп алып қалу, құтқару. Қойды қасқырдан айырып алыпты. 8. Танып білу, анықтау, айқындау. Қойдың жасын тісіне қарай айырады. 9. Күн көріп, үнем қылу. Қурай сатып, қыстайғы шай-қантын айыратын