алақан
1. Қолдың саусақ пен білезік аралығының ішкі жақ аясы. Екі алақаны ысып кетті. 2. Қамшы өрімінің жалпақтау келген түп жағы. Қамшының алақан ы. 3. биол. Жапырақтың жалпақ жері. Жапырақ сабақ пен алақаннан тұрады (Ажкеев). Алақанға салғандай – қолмен қойғандай, ап-айқын. Алақанға салды – қадірлеп-қастерледі, мәпелеп өсірді. Алақанның аясында – бәрі көз алдында, белгілі, мәлім. Алақанның аясындай – шағын, тар. Алақан соқты [ұрды] – қошеметтеп қуаттады, қолдады. Алақаны ашық [жазық, кең] – жомарт, береген. Алақаны қышыды – а) Біреуден бірдеңе алуды ырым қылды ; ә) Күші тасып, жұмыс істегісі келді. Алақанына түкірді – тісін басып кіжінді, құлшынды. Алақанын жайды – а) Телміріп сұранды, емінді ; ә) Бата қылуды өтінді