арқа
I1. Адам мен жан-жануардың ту сырты, жотасы, жоны. Арқасын сипады. 2. Арт жақ, артқы тұс. Арқамызда ел тұрса, Азулы жау бата алмас. 3. Орындық, диван сияқты заттардың арқа тірейтін таянышы, арқалығы. Ортада арқасыз тақ тұр. 4. ауыс. Дәнекер, себепкер. Күріш арқасымен күрмек су ішеді (Мақал). Арқа берді – жаудан жеңіліс тауып қашты. Арқаға [аяздай] батты – қиналды, азап шекті. Арқаға қақты – қошеметтеді, қолпаштады. Арқа еті арша, борбай еті борша – әбден азып-тозды, азғындады. Арқа жазды- бой жазды, сейілді. Арқа кеңге салды [берді] – жайбарақаттыққа салынды, асып-саспады. Арқа сүйер – тірек; таяныш, сүйеніш. Арқа сүйеді [тіреді] – иек артты, арқаланды. Арқасы бар – еліріп кететін, адуын. Арқасы қозды [қызды, ұстады] – шабытқа мінді, елірді, делебесі қозды. Арқасын алдырды – жауыр болды, арқасы қажалды. Арқасын берді – теріс қарап отырды
II
Қазақстанның орталық және шығыс аймақтарын қамтитын физика-географиялық өлке