ату
1. Қару-жарақтан оқ шығару. Айдалаға атқан оқ Ажалдыға тиеді (Мақал). 2. лақтыру, атқылау. Аяғымдағы пимасын есік жаққа атып жіберді. 3. Бір затты екінші затқа ұрып тигізу. Асық атты. 4. Шегу, иіскеу, тарту. Насыбай атты. 5. Көкке көтерілу, шапшу. Су шүмектеп аспанға атты. 6. Ыршу, ырғу. Ол орнынан атып кетті. 7. ауыс. Белгілі зат есімдермен тіркесіп, бұрқыраған, қаулаған көптік ұғым білдіреді. Бүршік атты, жалын атты, ұшқын атты, көбік атты. Атарға оғы жоқ [болмады] – соншалықты жек көрген адамға айтылады. Атар таң, шығар [көрер] күн жоқ [болмады] – күн көрсетпеді, азап шекті. Атқан оқтай – а) Түп-түзу, тұп-тура , ә) шапшаң, тез, жылдам. Атқан таңдай – аппақ, әдемі