Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
А [Б] В Г Д Е Ж З И І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я Ы Ғ Қ Ү Ұ Һ Ә Ө
безіну
өзг.етіс. Безін. Екеуі бірдей баладан безінді (Тоқтаров). 2. Торығу, түңілу, күдер үзу. Жас жанын қор етті, Безініп өмірден (Мұқышев). 3. ауыс. Шошу, қорқу, үрку. Бізден безінбеген бір таныс адам қалған жоқ (Ғ.Мүсірепов)
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: безіну


будет выглядеть так: Что такое безіну