бел
1. Адам денесінің арқадан төмен, мықыннан жоғары жіңішке тұсы. Белін буынды, белінен қысты. 2. Малдың арқасы. Аттың белі күшті, келеді. 3. Таудың қырқасы, аласа асуы, кезең. Бел астында мал жайылып жатыр. 4. ауыс. Арқа тұтар тірек, күш, қуат, сүйеніш. Абай халықтың сүйеніші, белі еді. Бел ағаш - а) арбаның алдыңғы, артқы доңғалақтарын біріктіруші жуантық білік ; ә) жерг. Үй төбесіне салынатын арқалық; мәтке. Құмырсқа [қыпша] бел – талдырмаш нәзік бел. Бел бала – өзінен туған бала. Бел құда – бауыздау құда. Бел омыртқа – арқа омыртқа. Бел алды – күшейді, нығайды. Бел байлады – тәуекелге басты. Бел бермеді - а) сыр алдырмады ; ә) күш бермеді, жеңгізбеді. Бел босатты – дем алды, тыныстады. Бел буды – нақтылы тоқтамға келді. Белден басты - а) киіп-жарды, баса көктеді; ә) өзін еркін сезінді. Белді бекем байлады (буды) – шындап кірісті. Бел жазды - а) тынықты, әлденді ; ә) күш жиып, қайраттанды. Бел көрді – тірек, таяныш санады. Бел қайысты – ауыр тиді, қинады. Бел қылды – арқа сүйеді, тірек етті. Бел ұстады – а) күреспек болды, белдесті ; ә) айтысты, тартысты. Бел шешпеді – мұршасы болмады, қолы тимеді. Белі кетті – еркектік қабілетін жоғалтты. Белі көтерілді – тыңайды, әлденіп қалды