Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
бесік
1. Жас нәрестеге арналып жасалған, тербелмелі ағаш төсек. 2. ауыс. Өскен орта, мекен, ата қоныс. Ел іші – алтын бесік (Мақал). 3. ауыс. Бір нәрсенің тұңғыш шыққан жері. Үндістан – би бесігі (Сатыбалдин). Бесік жыры – жас нәрестені жұбатып, алдарқататын сазды ән. Бесік құда – балалары бесікте жатқан кезінде атастырылып құда болысқан. Бесік табы кеппеген – әлі балғын, жас. Бесіктен белі шықпаған – есеймеген, буыны қатпаған
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: бесік


будет выглядеть так: Что такое бесік