Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
А [Б] В Г Д Е Ж З И І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я Ы Ғ Қ Ү Ұ Һ Ә Ө
бойлауық
1. Бойлап өсетін, биік. Бойлауық шалғын үзенгіден келеді (Жұмақанов). 2. Тізгін бермейтін арыншыл, бас асау. Бойлауық жылқы секілді бой бермейді (Есенберлин). 3. ауыс. Еш қашан тежеу көрмеген, ешкімге бас имеген. Бойлауық , екі шонжарды тұтқындады (Көшімов)
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: бойлауық


будет выглядеть так: Что такое бойлауық