босау
1. Бір нәрсенің ішінде ештеме қалмау, бос қалу. Ол босаған жәшіктің үстінде отыр (Момышұлы). 2. Бір нәрсенің босап кетуі; сылқылдап қалу. Столдың аяғы босады. Тісі босап кетті. 3. Қаңырап бос тұру, иесіз қалу. Қора іші қоңылтақсып босап қалыпты (Бегалин). 4. Еркіндік алу, азат болу. Тұтқындағы туыстары босады (С.Мұқанов). 5. ауыс. Көңілі бұзылу, елжіреу, егілу. Ол босап, көзіне жас алды. Жер аяғы босады – Күн жылынды, жер жібіп, құрғады. Жұмыстан босады – қызметтен кетті, шықты