бұлау
Iкөне. 1. Ақ көбігін ағызу, қатты терлету. Талай жауды турады, Тарлан атты бұлады (Сейфуллин). 2. ауыс. Жанын аямау, құрбан ету. Бір құдайдың жолына, Малды аямай бұлапты (Абай)
II
1. Ауырған жерді ыстық сумен булайтын халық емі. Өзіміз де бұлау жасадық. 2. ауыс. Күн көзіне, ыстық құм, тасқа қыздырыну. Қызылқұмның бұлауы бұдан жақсы еді. Бұлау болды – бұлауға түскендей терледі. Бұлау тер – а) бұлаулағанда шығатын тер; ә) ақ көбік, ащы тер. Көз жасын бұлады – қатты жылады