бұлғақ
I1. Бұлғаң-бұлғаң етушілік; бұлғалақ. Даусы әу дегенде әрен шығып, Кеудесі еңкейгенде етсе бұлғақ (Ақан Сері). 2. ауыс. Еркін еркелік, найқалушылық. Еркін бұлғақ , сауық-сайранды Құнанбайға сездірмеу керек (М.Әуезов). Бұлғақ бас – сыртын түзеп, сенделіп бос жүретін адам. Бұлғақ қақты - а) бұлғаң-бұлғаң етіп теңселді, тербелді ; ә) сыртын түзеп былқ-сылқ етті
II
көне. Қозғалыс, көтеріліс, бүлік. Аласапыран, бұлғақ жылдары да өтті (Жұмаділов)