Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
А [Б] В Г Д Е Ж З И І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я Ы Ғ Қ Ү Ұ Һ Ә Ө
бұралқы
1. Иесіз қалған, қаңғыған (ит). Ауылда бұралқы иттер көп. 2. ауыс. Шеттен келген, қаңғыбас, кірме (адам). Сол бұралқыға Балзияны бер деп мазамды алды. Бұралқы сөз – орынсыз, қылжақ сөз. Бұралқы түйе – бөтен келеге қосылып кеткен не иесіз түйе
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: бұралқы


будет выглядеть так: Что такое бұралқы