Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
А [Б] В Г Д Е Ж З И І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я Ы Ғ Қ Ү Ұ Һ Ә Ө
бұрқау
1. Қар не топырақ-тозаңды жел үйіріп ұйтқу. Құм бұрқады, тозаң бұрқады, қар бұрқады. 2. Түтеу, борау. Бұрқаған оқ астындамыз (Әбілев). 3. ауыс. Қайнау, өршелену. Іште бұрқап жатқан құбылысын жасырды (Ә.Сәрсенбаев)
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: бұрқау


будет выглядеть так: Что такое бұрқау