бұрқырау
1. Шаң-топырақ, тозаң бұрқылдап көтерілу. Ол шаңы аспанға бұрқыраған көшемен келе жатыр. 2. Қалың бу, қою түтін көріну. Буы бұрқырап, алдарына майлы сорпа келе қалды (Н.Ғабдуллин). 3. Күшті жел көтеріліп, әлем-тапырық болу. Бұрқыраған ақ боран бет қаратпады (Орманов). 4. Қалай болса солай шашылу, дудырау. Кемпірдің самай шашы бұрқырап шығып кеткен (Серәлиев). 5. ауыс. Үсті-үстіне үдеу, қаптау, төпеу. Сүйінбай деп сөйлесем, Сөз келеді бұрқырап (Жамбыл)