бұт
I1. Адам мен малдың жамбастан төмен тізеге дейінгі бөлігі, борбай. Бұтында қара шалбар (Сейфуллин). 2. Ошақтың, мосының т.б. аяғы. Ошақтың бір бұты сынып қалды (Сатыбалдиев). Бұт артар – мінуге жарайтын көлік, мініс ат. Бұты бес тиын – қадірсіз, керексіз. Бұтын бұт, қолын қол қылды - а) парша-паршасын шығарды; ә) түкке тұрғысыз етті. Бұты көктен келді – мерт болды, жеңілді. Бұтын көтерді – кісімсінді, қожаңдады. Бұтынан борсық (кесіртке) өткір (қарғ. ) – жолы болмасын, қырсық шалсын
II
діни. Бұдда дініндегі құлшылық етіп, сиынатын мүсін. Ескі заманда ойылған бұт құдайлар көп (М.Әуезов)