бүлдіру
1. Істен шығару, қирату, бұзып тастау, талқандау. Рельсті бүлдіріп олар қашып кетті (Қайсенов). 2. Істің жөнін, қисынын таппау, ұқсата алмау. Білмеген бүлдіргенін де білмес (Мақал). 3. ауыс. Біреудің арасына іріткі салу, ала ауыздық туғызу. Османның бейбастығы талай жұртты бүлдіретін болды (Досжанов)