Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
А [Б] В Г Д Е Ж З И І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я Ы Ғ Қ Ү Ұ Һ Ә Ө
білеу
I1. Жанып қайрау, өткірлеу. Қылышын тасқа білеген (М.Әуезов). 2. Салмақтап сайлап ұстау, кезену. Қолындағы қамшысын білеп алға ұмтылды
II
көне. Ұзынша келген, жұқа тас қайрақ. Бір дегенің - білеу, Екі дегенің - егеу (Сейфуллин)
III
Жұп-жұмыр, сом. Серік білеу темірлерін дәнекерлеп үлгірді (Әшімқанов)
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: білеу


будет выглядеть так: Что такое білеу