дөң
1. Көтеріңкі биік жер, төбешік. Жылқышы тұрар бір дөңде Қарына іліп құрығын (Жароков). 2. Көтеріңкі, шығыңқы, дөңес. Дөң маңдай (мұрын, қабақ). 3. ауыс. Дүңк мінезді, қорс етпе. Дөң кеуде (мінез) Дөң айбат көрсетті [ жасады] – бір-біріне қыр көрсетіп қарсы келді. Дөң жарау – бабына жетіңкіремеген, шала-шарпы жаратылған