Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
А Б В Г [Д] Е Ж З И І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я Ы Ғ Қ Ү Ұ Һ Ә Ө
дүрбелең
1. Күйзеліс кезең, лаң, әбігер, аласапыран. Отыз жетінші жылдың дүрбелеңі. 2. ауыс. Қым-қиғаш әуреге түсушілік, әбігерге салынушылық. Той дүрбелеңі, қуаныш дүрбелеңі. Дүрбелең салды – әуре-сарсаң қылды, берекесін алды. Дүрбелеңге түсті – аласапыран болды, күйзелді
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: дүрбелең


будет выглядеть так: Что такое дүрбелең