Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
ез
1. Ынжық, жасық, шірік, бос. Қайран сөзім қор болды, Тобықтының езіне (Абай). 2. ауыс. Мүсәпір, бейшара, сорлы. Ездерге осы керек (Б.Мұқаев)
1. Ынжық, жасық, шірік, бос. Қайран сөзім қор болды, Тобықтының езіне (Абай). 2. ауыс. Мүсәпір, бейшара, сорлы. Ездерге осы керек (Б.Мұқаев)