Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
А Б В Г Д [Е] Ж З И І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я Ы Ғ Қ Ү Ұ Һ Ә Ө
елбелектеу
1. Ұшып қону, қаңғалақтау. Байсал елбелектеп жетіп келді (Шашкин). 2. ауыс. Асты-үстіне түсіп бәйек болу, жаны қалмау. Ол кім келсе де ебелектеп , бәйек болып қалады (Жақсыбаев). 3. ауыс. Асып-сасу, дегбірсіздену. - Тым елбелектеп кеттіңіз, мұныңыз қалай (Тоқаев)
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: елбелектеу


будет выглядеть так: Что такое елбелектеу