Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
елбең-елбең
Қаңғалақ қағып, елбеңдеп. Елбең-елбең жүгірген (Сейфуллин ). Елбең-елбең етті - а ) қараң-құраң етіп ербеңдеді; ә) жаны қалмай бәйек болды
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: елбең-елбең


будет выглядеть так: Что такое елбең-елбең