ен
IБір заттың я болмаса нәрсенің көлденеңінің кеңдігі, жалпақтығы. Ені ат шаптырым (бір құлаш)
II
Малдың құлағына тілініп, ойылып салатын белгі. Ойық ен, тілік ен. Ен салды [тақты] – белгі жасады, таңбалады, атады
III
Жыныстық без. Көбінесе айғыр мен бұқаның ен і, сиырдың желіні ісиді (Ә. Әбішев)
IV
1. Телегей теңіз, көл-көсір, ағыл-тегіл мол. Ен байлық (дәулет). 2. Кең байтақ, шетсіз-шетсіз. Ен жазық. Ен дала – құла дұз, жапан дала. Ен жайлау – жазғы кең қоныс. Ен жайлады – емін-еркін билеп-төстеді, еркіндеді