Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
еп
1. Ыңғай, икем, оралым. Әр нәрсенің епі бар. 2. Жөн, лайық, рет. Ебін тапқан екі асайды (Мақал). Ебі бар – епті, икемді. Ебі жоқ – орашолақ, икемсіз. Ебі кетті [қашты] – а) сасқалақтады, ыңғайсызданды; ә) кетеді, кетті, икемсізденді. Ебін тапты – ретін келтірді, орайы келді
1. Ыңғай, икем, оралым. Әр нәрсенің епі бар. 2. Жөн, лайық, рет. Ебін тапқан екі асайды (Мақал). Ебі бар – епті, икемді. Ебі жоқ – орашолақ, икемсіз. Ебі кетті [қашты] – а) сасқалақтады, ыңғайсызданды; ә) кетеді, кетті, икемсізденді. Ебін тапты – ретін келтірді, орайы келді