еру
I1. Біреудің соңынан ілесу, бірге еріп жүру. Жігіт еріксіз қыздың соңынан ере берді (Есенберлин). 2. ауыс. Ырыққа көну, еліктеу, елігу. Әнге ер (нәпсіге, сөзге, тілге)
II
1. Жылу әсерімен сұйық күйге, суға айналу, жібу, балқу. Қар еріді екен деп, Қара жер бүлінбес (Мақал). 2. ауыс. Елжіреу, мейірлену, егілу. Жақсыға айтсаң, жаны еріп, Ұғар көңіл шын беріп (Абай)
III
Тоқыған бұйымның шеті, жиегі. Арқауы алтын, еруі жібек (Хұсайынов)
IV
еру болды
Көшіп-қонғанда, жол жүргенде жолаушылардың жолда демалып, аялдауы. Еру елдің ерулігі бар – еру қонған елге маңайындағы бұрыннан отырған ауылдың беретін еруліу дәстүрі