жару
1. Ағашты, отынды балтамен қақ айыру, бөліп-бөліп тастау. 2. Дал-дал қылу, жарып кету, жарақаттау, сою. Қабан жарып кетті, бас жарып, көз шығарды. 3. Шашты қақ жарып, ортасынан екіге бөлу, айыру. Шашын екі жарып өріп қойған. 4. Киіп-жарып, бұзып ету. Жау шебін жарып өтті. Жарып салды - а) малын сойып тастады; ә) бет-жүзіне қарамады, тура айтты. Жарып шықты – көзге түсті, танылды