жарылу
1. ыр.етіс. Жар-ыл. 2. Қақ айырылу, бөлшек-бөлшегі шығу ( ағаш, отын т.б.) 3. Жарықшақтану, сызатталу, шытынап кету. Ағаш жарылды. 4. Тілмелену, жарылып-жарылып бөліну, жіктелу. Болды да партия, Ел іші жарылды (Абай). 6. Ашу-ыза қысып булығу, ызалану. 6. Қуанышқа бөлену, шаттану. Риза болғанынан ақтарылып жарылды. 7. Сырын ашып, ағынан ақтарылу. Ол әйелге жарылып тісін ашпайтын (О.Сәрсенбаев). 8. Бомба, граната, снарядтардың атқанда не лақтырғанда быт-шыт боп сынуы, күл-талқан болу. Жүрегі жарылды – а) қатты қуанды; ә) қуанып, толқығаннан зақым болу. Іші жарылды – Іші пысты, зерікті. Жарылып кет – жаның шықсын, өліп кет. Ақ түйенің қарыны жарылды – молшылық болды, үлкен қуаныш болды