желке
1. Бас сүйектің қара құстан төменгі жері, кежеге. Құлақ бауларын желкесіне қайырып байлады. 2. Мойын етте болатын талшықты сіңір. Жиен ел болмас, желке ас болмас (Мақал). 3. ауыс. Бір нәрсенің сырт жағы. Жаңғырық желке тұстан естілді (Шашкин). Желке тұс (жақ) – сыртқы бет, артқы жақ. Желке шаш – қара құстан төменгі шыққан шаш. Желке жүндері үрпиісті – дүрдараз болды, араздасты. Желкең қиылғыр (жетпей желкең үзілгір ) - өлім келгір, арманыңа жетпегір. Желкесіне мінді – иығынан түспеді, қанады. Желке суы – егіннің екінші суы, бірінші суын – жер суы дейді. Желкесін көрсетті – сырт айналды, қарамай кетті. Желкесін қасыды – ойланып қалды, не істерін білмеді Желкесін қиды (үзді). – көзін жойды, жоқ етті