жең
1. Киімнің иықтан бастап қолдың білезігіне дейінгі бөлігі. Ол шекпенінің жеңін жүре сұғынды (Ақышев). 2. ауыс. Қол мәніндегі сөз. Абай қаршығаны өз жеңіне қондырып алды (М.Әуезов). Жең ұшынан жалғасты – астыртын келісті, бірлесті. Жең ұшын берді – жәрдем берді, көмек етті. Жеңін жастық қылды – жаугершілікте жүріп, ауыртпалыққа төзді. Жеңімен сәлем берді – дандайсыды, кеудесін көтерді. Жеңінен тартты – біреудің назарын өзіне аударды, қаратты. Жеңін сыбанды – іске құлшына кірісті