жиду
1. Тері жүнінің іріп сыпырылып түсуі. 2. Белгілі бір себеппен шаштың, қылдың түсіп қалуы. Қара аттың құйрық-жалы таралып, жидіп сиреп қалған (Әзербаев). 3. Іріп-шіру, иістену, сасу. Өліктер жидіп кеткен. 4. Әбден езіліп, былбырап пісу. Жас марқаның жидіп піскен етін алдыма әкеп қойды (Нұршайықов). 5. ауыс. Жүнжіп жүдеу, болбырау. Ой, саған не болды жидіп (Шашкин)