жығу
I1. қ. атау жық-у. 2. Құлату, сұлату. 3. Күрес ойынында алып ұру, жеңу. 4. Тігулі тұрған киіз үйді жию. жинау
II
Күрескен екі адамның тең, бірдей жығылуы, бірдей құлап түсуі, не бірін-бірі жеңе алмауы. 1. Күресте қарсыласын құлату, алып ұру. Білегі мықты бірді жығар (Мақал). 2. Киіз үйдің уық-керегесін жию, жинау. 3. ауыс. Біреуден басым түсу, үстем болу. Жауымды жықтым, сөзбен жықты. 4. ауыс. кәс. Арықтағы суды басқа жаққа қарай бұрып жіберу. Суды жықтым, өкінбеңдер енді оған (Тоқмағамбетов). Жығы берді – біреудің алдында кінәлі етті , жеңілдірді. Жығып салды – құлатып тастады