жығылу
1. ыр.етіс. Жық-ыл. 2. Құлау, мұрттай ұшу. Өзі жығылған бала жыламайды (Мақал). 3. Бір жағына қарай қисая жату. Жастығына жамбастай жығылды. 4. ауыс. Бір нәрсенің билігін сұрау, жүгіну. Бәрі Абайға жығылады. Жығылғанға жұдырық – сорға сор қосып бұрынғының үстіне жаңа бәле жабысты. Жығылғын сүрінгенге күледі – өзіне қарамай біреуді менсінбей , мінейді. Жығылсаң нардан жығыл – жеңсең де, жеңілсең де күштіден құла. Жығып берді – біреудің алдында кінәлі етті, жеңілдірді