жік
1. Екі нәрсенің түйіскен жері, тұсы, шегі. Аспан мен жердің жігі білінбейді, жігін басып тікті. 2. Топ, жақ бөлініс. Ауыл екі жік, арамызда жік бар. Жік жазбады – бір-бірінен айырылмады, жұбын жазбады. Жікке бөлді – айырып қарады, алалады. Жік салды [тастады] – бүлдірді, араздастырды. Жік түсті [туды] – араздасты, жауласты