Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
иу
I1. Ағаш, темір сияқты заттарды майыстырып бүгу. Үсен инені алып ептеп иді (Алтынсарин). 2. ауыс. Бір нәрсеге икемдеп келтіру, көндіру. Сәлима Жәзираны бұған иіп бермекші (Сүндетов). 3. ауыс. Орағыту, айналдыру, бұру. Су Құсайын әңгімені қайтадан иіп әкелді (С.Жүнісов)
II
1. Малдың сауар алдында сүтінің емшек үрпіне жиналып келуі. Биeлер құлының аузы емшегіне тиер-тиместен-ақ иіп сала берді (Хасенов). 2. ауыс. Емірену, елжіреу, мейірлену. Құдайым-ау, шынымен иігенің бе? (Сматаев). Жер де бабын тапсаң ғана иіиді. Иіп кетті – ісінді
I1. Ағаш, темір сияқты заттарды майыстырып бүгу. Үсен инені алып ептеп иді (Алтынсарин). 2. ауыс. Бір нәрсеге икемдеп келтіру, көндіру. Сәлима Жәзираны бұған иіп бермекші (Сүндетов). 3. ауыс. Орағыту, айналдыру, бұру. Су Құсайын әңгімені қайтадан иіп әкелді (С.Жүнісов)
II
1. Малдың сауар алдында сүтінің емшек үрпіне жиналып келуі. Биeлер құлының аузы емшегіне тиер-тиместен-ақ иіп сала берді (Хасенов). 2. ауыс. Емірену, елжіреу, мейірлену. Құдайым-ау, шынымен иігенің бе? (Сматаев). Жер де бабын тапсаң ғана иіиді. Иіп кетті – ісінді