Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
А Б В Г Д Е Ж З И І Й [К] Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я Ы Ғ Қ Ү Ұ Һ Ә Ө
кебу
IКепкен, құрғақ, құрғаған. Кебу отын (жер, тері)
II
1. Құрғау, дегду, сорғу. Жақсы кісінің ашуы торғын орамал кепкенше (Мақал). 2. Ашық жерде немесе ыстыққа құрғау, қақтау, қаудырап кепті (Нұрмаханов)
III
1. Іші желге толу, қампаю; ісіну. Іші қампайып кеуіп кетіпті (Оразақов). 2. ауыс. Асып-тасу, бөсу, мақтану. Мен батырмын деп кепті (Нұрманов)
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: кебу


будет выглядеть так: Что такое кебу