Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
А Б В Г Д Е Ж З И І Й [К] Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я Ы Ғ Қ Ү Ұ Һ Ә Ө
кердең
1. Керіліп-созылған, кербез, паң. Кердең келін (мінез, қылық). 2. Ақылсыз, зердесіз, жөнсіз, қисынсыз. Басында ми жоқ... Күлкішіл кердең наданның (Абай). Керден басты – маңғаздана, шірене басты. Кердең қақты – кердең-кердең етті, кердеңдеді. Кердең мойын – бір бет, тоң мойын
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: кердең


будет выглядеть так: Что такое кердең