Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
А Б В Г Д Е Ж З И І Й [К] Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я Ы Ғ Қ Ү Ұ Һ Ә Ө
керілу
1. ыр.етіс. Кер-іл. 2. Созылу, шегі мен шетіне көз жеткізбеу. Керіліп жатқан астықты алқап, керілген кербез дала. 3. ауыс. Кербездену, шірену, маңғаздану. Ойлаған жанша керіліп біраз тұрды (Жақанов)
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: керілу


будет выглядеть так: Что такое керілу