кету
1. Бір жаққа кетіп қалу, шығып кету, ұзап кету. Фермаға кетті, үйге кетті, әскерге кетті. Жоғалу, көзге түспеу. Кел демек бар, кет демек жоқ (Мақал). 2. Белгілі бір себеппен не біреудің кінәсінен тайып тұру, босап кету. Әйел ерден кетсе де, елден кетпейді (Мақал). Жұмыстан кетті, институттан кетті. 3. Есім сөздермен тіркесіп, бір нәрсенің бітуін, таусылуын білдіреді. Бөз орнына сөз беріп, құда, тамыр, дос кетті (Абай). 4. Қолдағы барын жұмсап бітіру, тауысу, жарату. Бар қаражаты кетті, дүние-мүлкі кетті. 5. Белгілі бір қалыптан алға озу, алда болу, жылжу. Сағат оннан кетті, бес минут алға кетті. 6. Шығыс септігі жалғанған сөзге тіркесіп, болып өткен жайды білдіреді. Tуыс болудан кетті. 7. Көсемшемен тіркесіп, қимыл-әрекеттің кенет, бірден болғанын білдіреді. Жүріп кетті, отыра кетті, ояна кетті. Кет әрі емес – онша теріс көрмейді, ұнатады. Кете барды – жүре берді. Кетер аяғым, кетпе таяғым – не қылса да өзіме, әуре болсам өзімнен. Кетсең кет, керекуден өт – атамнан әрі