кеуде
1. Дененің белден мойынға дейінгі бөлігі. Кеудемнен жаралы болдым (М. Ғабдуллин). 2. Тән, дене, бой. Бар жүректер бір кеудеде жатсын соғып (Мәуленов). 3. ауыс. Менмен, тәкаппар. Көкірек кеуде надандар, көңілдің назын білмейтін (Лекеров). Кеуде көрсетті – көкірек көрсетті, тәкаппарланды. Кеуде көтерді [қақты, керді] – өр мінездікке салынды, дандайсыды. Кеудемен соқты – өр көкірекке салды, омырауға алды. Кеуде соғар батыр- өр кеуде батыр. Кеудесі жоғары – менмен, паң, өзімшіл. Кеудесі қарс айрылды – қатты қайғырды. Кеудесімен жер соққан – адуынды, ожар, даңғой. Кеудесіне сыймады – а) алқынды, демікті; ә) ісіп-кепті, мақтанды. Кеуде ұрды – мақтанды, масаттанды