көмей
1. Ауыз қуысын өңешпен жалғастырып тұратын мүше, жұтқыншақ. Адамның көмей, құстың көмейі, түлкінің көмейі. 2. ауыс. Өзгелерге белгісіз ішкі ой, сыр. Көмейдегі көп сөз. көмейін түсінді, көмейін сездірді. 3. ауыс. Бір нәрсенің шыққан жері, көзі. Атылып жатқан фонтан көмейін тығындайды (Есенберлин). Көмей құрт – малдың көмейін құрттататын ауру. Көмейі (көмекейі) бүлкілдейді – а) шешен сөйлейді; ә) бірдеме дегісі келеді; б) Біреуден бірдеңе дәметті. Көмейі жоқ – талмай айтатын суырып салма. Көмейі жыбырлады – аңсары ауды, құмартты. Көмейі кең – түйені түгімен жұтатын. Көмейі байқалды (көрінді) – не дегісі келгені айтпай-ақ белгілі болды. Көмейінен бал тамады – әнді құйқылжыта, тамылжыта салады. Көмейіне тас тығылды – дыбысы шықпады, үні өшті. Көмейіне (көмекейіне) тірелді – айта алмай, бөгеліп қалды