көн
Ірі қараның иленген (етік тігетін) қатты терісі. Көн қатса қалыбына келеді (Мақал). Көн етікті – кедей-кепшік, жарлы-жақыбай. Көн қотыр болды – терінің жүні түсіп, беті қабыршақтанды. Көн тақым (болды ) – көлікпен жүруге әбден үйренген, дағдыланған. Көн тулақ – а) көнбіс, илеуге түскен; ә) арық, сартап мал. Көні жібіді – тұла бойы жіпсіді, терлеңкіреді