көне
1. Ертеде болған, бұрынғы, ежелгі, ескі. Сөз етіп қарттар көнені (Тоғашев). көне заман (ғасыр, тіл, тарих). 2. Тозығы жеткен, әбден ескірген. Көне шелек (сандық, қылқобыз) 3) Көпті көрген, тәжірибелі. Көпті көрген көне қарт (Талжанов). Көне көз – көп жасап көпті көрген қарт. Көне (кәрі) құлақ – есіткені, көкірекке түйгені көп. Көненің көзі – өткен өмірдің куәгері