Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
көнек
IКөбінесе бие саууға арналған көннен жасалған шүмегі бар ыдыс. Көнектен шошыған бие оңбас (Мақал). Көнекке тас салғандай – тамаққа тоймайтын обыр. Көнекті сырттан сұрады (салды) – сырғақтады, жоламады
II
Ісіп-кеуіп кететін ауру. Ел аштықтан ісініп көнек ауруына шалдыққан (Жұмаділов). Көнек жара – а) бітеу жара; ә) асқынып тұйыққа тірелген мәселе
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: көнек


будет выглядеть так: Что такое көнек