көт
1. Арт, арт жақ. Сондай-ақ жыныс мүшелерінің жалпы атауы. Түкірік жұтса, көт қуанады (Мақал). 2. Адамның бөксесі, май құйрығы, малдың сауырсыны. Көтке теуіп бәрін де үйден қуып (Батырлар жыры). 3. ауыс. Соңы, шеті, түбі. Мен көрдім дүние деген иттің көтін (Абай). Көт басар – көкпаршының артын алушы, торуылшы. Көт айналғыш – жалт бергіш, табансыз. Көті ашылды – абыройы айрандай болды, ұятқа қалды. Көті белгілі – өрісі тар, жайы анық. Көті бос – табансыз, тиянақсыз. Көті жерге тимеді (жер иіскемеді) – тыным таппады. Көті көктен келді – аяғы аспаннан келді. Көті қызды – делбесі қозды, көтерілді. Көті майлы – тұрмысы жақсы, ауқатты. Көтімен бал ашты – қисынсыз болжам айтты, сәуегейсіді. Көтін басты (тигізді) – аз ғана демалып отырды. Көтіне қарасын – шамасын білсін. Көтіне қыстырмады – елеп-ескермеді. Көтінен пысты – қатты қорықты, жым болды. Көті шелектей болды – мәз-мәйрам боп қуанды. Көті шөмейді – діңкесі құрып тұралап қалды