күл
IЗаттың жанғаннан кейінгі шоқ, тозаң тәрізді минералды қалдығы. Күл болды [қылды] – быт-шыты шықты. Күл болмаса, бүл болсын – не болса, о босын, күл талқан болсын. Күлге аунаған (шөккен) түйедей – үсті-басы шаң-тозаң. Күлге шөккен кәрі бура – қаруы қайтқан, қуаты тайған. Күл қылды – быт-шытын шығарды, талқандады, құртты. Күлі көкке (аспанға, желге) ұшты – талқаны шықты, жоқ болды. Күл шашты а) Жамандық тілеп қарғады; ә) болымсыз, татымсыз әрекет етті
II
1. Малдың қарнына, желініне шығатын қотыр. 2. мед. Көбінесе жас балаларда болатын жұқпалы ауру, дифтерия